The world capital of Art Deco, Napier. Het lijkt wel of de tijd hier sinds de jaren 30 is blijven stilstaan!

Deze kuststad werd in 1931 volledig met de grond gelijk gemaakt door een hevige aardbeving. Ze bleven hier echter niet bij de pakken zitten en bouwden de stad in twee jaar tijd terug op, geheel in de stijl van die tijd. Art Deco dus. Een unicum want geen enkele andere stad heeft zo een concentratie aan Art Deco architectuur. En dat beseffen ze hier ondertussen ook!

Indrukwekkend mooi is het hier in een eerste opslag niet. Maar eenmaal je voorbij de winkelbanners kijkt, kan je hier prachtige architectuur ontdekken. Wij keken en ‘kiekten’ er op los. Geheel in de sfeer van toen! (dankjewel Snapseed)

’t Was eens iets anders dan al dat natuurschoon hier! Maar morgen weer beestjes waarvoor we al om 5u45 moeten opstaan. Slaapwel dus!

Traject Taupo – Napier, 150 km met veel bochtenwerk in de bergen. Vanmorgen vol goede moed en met een kwartvolle tank vertrokken. De kindjes waren onderweg nog nooit zo flink geweest, het beloofde een toppie trip te worden.

We passeerden drie dorpen van drie huizen groot, maar telkens nergens een tankstation te bespeuren. Oh ja, we gingen onderweg wel eventjes tanken… Nog 70 kilometer te gaan. Ons brandstofwijzertje wijst richting rood. *slik*

Nog een steile helling op. Gas geven. En ook in het allerlaatste dorp op onze route geen tankstation. Snel eens surfen hoe ver het eerstvolgende tankstation ligt. Geen bereik. *slikslik*

De leutige mopjes over onze situatie worden al gauw serieuze bedenkingen. Wat als… En hoe doe je dat? Als je met een camper stilstaat op een steil bergbochtje zonder pechstrook?

Bwa, het zal ons nog net lukken. Met wat samengesprokkeld optimisme rijden we verder, maar tegelijk houden we beiden het brandstofwijzertje angstvallig in de gaten.
Nog 25 km te gaan. Wat later zien we langs de baan een bordje met ‘FUEL 5 km’. Man, wat waren wij content met dat onnozel bordje!

Vijf km verder rijden we een verlaten selfservice tankstation op. Oef, we kunnen tanken! Of niet? ‘No credit cards accepted’ aldus het briefje op de betaalautomaat. Enkel betalen met Shell-card mogelijk, damn! Net op dat moment rijdt een trucker het tankstation op. Zou hij?

Ik overleg kort met de toothless trucker of we hem niet gewoon cash kunnen betalen na gebruik van zijn kaart. Ik versta geen jota van wat de man ‘fluit’, maar zijn stralende glimlach volstaat gelukkig! Oef, we zullen dan toch nog onze eindbestemming bereiken, Napier.