Traject Taupo – Napier, 150 km met veel bochtenwerk in de bergen. Vanmorgen vol goede moed en met een kwartvolle tank vertrokken. De kindjes waren onderweg nog nooit zo flink geweest, het beloofde een toppie trip te worden.
We passeerden drie dorpen van drie huizen groot, maar telkens nergens een tankstation te bespeuren. Oh ja, we gingen onderweg wel eventjes tanken… Nog 70 kilometer te gaan. Ons brandstofwijzertje wijst richting rood. *slik*
Nog een steile helling op. Gas geven. En ook in het allerlaatste dorp op onze route geen tankstation. Snel eens surfen hoe ver het eerstvolgende tankstation ligt. Geen bereik. *slikslik*
De leutige mopjes over onze situatie worden al gauw serieuze bedenkingen. Wat als… En hoe doe je dat? Als je met een camper stilstaat op een steil bergbochtje zonder pechstrook?
Bwa, het zal ons nog net lukken. Met wat samengesprokkeld optimisme rijden we verder, maar tegelijk houden we beiden het brandstofwijzertje angstvallig in de gaten.
Nog 25 km te gaan. Wat later zien we langs de baan een bordje met ‘FUEL 5 km’. Man, wat waren wij content met dat onnozel bordje!
Vijf km verder rijden we een verlaten selfservice tankstation op. Oef, we kunnen tanken! Of niet? ‘No credit cards accepted’ aldus het briefje op de betaalautomaat. Enkel betalen met Shell-card mogelijk, damn! Net op dat moment rijdt een trucker het tankstation op. Zou hij?
Ik overleg kort met de toothless trucker of we hem niet gewoon cash kunnen betalen na gebruik van zijn kaart. Ik versta geen jota van wat de man ‘fluit’, maar zijn stralende glimlach volstaat gelukkig! Oef, we zullen dan toch nog onze eindbestemming bereiken, Napier.
