Het blijft hier maar druilen en miezeren… Aaargh!
De kinderen dus met regenlaarzen en dito jassen uitgerust. Alle kappen op en klaar voor een laatste dagje Wellington. Geen mooie stadskiekjes door al dat grijs en nats, maar ter compensatie wel een kleurrijke street art tour!
Morgen vroeg op, want dan nemen we de Ferry richting Picton. Op naar het Zuidereiland! Jihaaa!
Door de wind, door de regen. Dwars door alles heen… gisteren 320 km doorgereden naar het meest zuidelijk tsjoepke van het eiland. Door boomgaarden en misty mountains.
Door de wind, door de regen. Vandaag dwars door Wellington… onze eindbestemming op het Noordereiland. Nat, koud en het waait hier voor zot! Ideaal herfstweertje om een museumpje mee te pikken en een warme chocomelk te slurpen. En dat is eigenlijk zowat alles wat we hier hebben gedaan.
Het Te Papa museum is hét museum van Nieuw-Zeeland, aldus de reisgidskes… en ze hebben gelijk! Ada was erg onder de indruk van de giant squid op sterk water en kroop door het hart van een Blauwe Vinvis. Otto danste er over een grote luchtfoto van Nieuw-Zeeland en zocht tevergeefs naar de vleugels van de Kiwi. Nadien een heerlijk koffietje gedronken (mijn drie kindertjes een warme choco) en ’s avonds lekker Cajun gegeten, met curly fries voor de kids. Het was een prettig dagje stad!
Veel mensen vroegen/vragen ons of we nog wel zullen/willen terugkeren. Wel, ik ga er geen doekjes om winden, als we ooit van plan zijn om hier te komen wonen dan is Wellington de grote kanshebber! Het is een stad waar een frisse wind door waait, letterlijk en figuurlijk. My cup op tea!
Binnenkort de boot op naar het Zuidereiland. Reeds halfweg onze expeditie…
Iets voor 6 u opgestaan, vroeger dan de zon maar mee met het laag tij! Snel ons bed omgebouwd tot eettafel, wat helaas niet met één druk op de knop kan. Lunchpakketjes gesmeerd en kindertjes klaargemaakt. En dat allemaal voor wat ‘chauvinisme’!?
Bij zonsopgang reeds op stap, da’s net als bij boer Jan. We springen dan ook mee op de kar van zijn tractor voor een prachtige seashore-tocht richting Cape Kidnappers. We passeren eerst een autoweg die letterlijk helemaal afgebrokkeld op het strand ligt, hetzelfde lot beschoren als de prachtige kliffen die al snel volgen. Aardlagen en erosielijnen zorgen voor een prachtig schouwspel, ritmisch dansend met het licht van de ochtendzon.
Maar voor we helemaal de lyrische toer kunnen opgaan, haalt onze ‘zotte chauffeur’ gekke toeren uit. We rijden in zee, hotsen over bumpy rotsen, steken de andere tractorkar de loef af, maar steken ook veel op over de geologie!
Na een dik uur houden we halt bij de Cape Kidnappers zelf, waar een mooie – maar full of sheep shit – track ons leidt naar de Gannets. Een breeding nest – full of bird shit – en vol kleine Jantjes en grote Jannen, van Gent. Dat was daar echt een nest vogels bijeen!
Echt iets voor mijn nonkel Jan, de ornitholoog, maar ook een aanrader voor Jan en alleman!
