Ada spotte vanmorgen in de rivier een zeehondje. ‘Uitzonderlijk’ zei de chauffeur van het busje, die ons naar de boot bracht en het beestje ook had gezien!
In deze streek is het bijna altijd zonnig. Gisteren zonnig check, de rest van de week zonnig check… vandaag: regen! ‘Uitzonderlijk’ verzekert de kapitein ons op de boot!
We varen richting Abel Tasman NP, meren ergens aan om zeehondjes te spotten. (joehoe!) Maar net als we terug vertrekken horen we ineens een hels luid gereutel aan de boot. Blijkt dat het anker zich zonder duidelijke reden opnieuw had losgemaakt. Uitzonderlijk! De kapitein probeerde ons nog gerust te stellen met zijn vaarancienniteit.
En zo kwamen we onder uitzonderlijke omstandigheden in het kleinste maar drukst bezochte nationaal park van NZ aan. Een uitzonderlijk mooi park, met goudgele stranden, azuurblauwe baaien en nadien vuurrode sandflybulten. (not this time!)
Ada kweekt hier stevige kuitjes en Dany stroeve schouders! Het weer hadden we niet mee, maar we hebben toch zeven kilometer lang genoten van een uitzonderlijk tochtje!
