Vanmorgen was het nat, hoog tijd dus om verder te trekken! Door de miezerende regen van Coromandel naar Hot Water Beach gereden. Aangekomen, zwempak/broek aangetrokken en snel het strand op om een familytub te graven. Heerlijk heet badje gepakt met simultaan een rainshower. Een geweldig prettig natuurlijk verschijnsel. Maar vooral een heerlijk nat dagje!

’s Avonds op de camping een sympathiek Boechouts koppel ontmoet met een dochtertje van 5,5 jaar. Zij op het einde van hun NZ-rondreis, de grote mensen hebben dan ook de hele avond gekletst en de kindertjes – onnozel van contentement – leutig rondgedold!

Helaas geen goud meer op te sporen hier in Coromandel, een oud goldminers stadje met de charme van een foute Western filmset. Veel valt er eigenlijk niet te beleven, maar dat konden we net goed gebruiken. Ada en Otto zijn content met hun emmer en baai vol schelpen, zeeslakken en krabbetjes. Waren we dan niet beter gewoon naar Blankenberge getrokken? ;-)

Vandaag toch nog een ander spoor gevonden… Driving Creek Railway. Op 3 km van onze camping ontdekten we een smal pleziertreintje. 2,6 km spoor op een steile dichtbegroeide berg. Barry Brickel werkte 32 jaar lang aan dit spoor, hij moet stekezot geweest zijn om er ooit aan te beginnen! En tegelijk inspireert het wel, zo je eigen spoor te leggen!