Nu het leeuwendeel van onze expeditie erop zit, leek het me heel moeilijk dat NZ ons nog echt kon verrassen. Gisteren was een wat mindere dag. Vandaag echter…
Reeds vroeg wakker deze ochtend, de kindjes hadden hun klok ingesteld op paashaas. Na wat paaseiboterhammen (we do miss belgian chocolate) vertrokken we richting Otago Peninsula, een schiereiland naast Dunedin. Op weg naar Sandfly bay, de baai van opvliegend zand. Oef, geen vliegskes! We starten onze wandeling met de indrukwekkend steile afdaling van een gigantische zandduin/berg. Ada huppelend en Otto op de poep. Zo belandden we op een strand zoals in de boekskes. Stralend weer, wit zacht zand, azuurzee, duinen achter ons en ingesloten tussen twee rotskliffen. WOW! We zijn hier echter niet alleen… we spotten nog twee wandelende koppels en… hoopjes zeewier, wat vogels in verschillende maten en gewichten… en zes zeeleeuwen en een dozijn zeehonden! WOW!!! (filmpje)
De weg terug ging wat moeizamer, temeer Otto vastberaden was om zelf terug naar boven te klimmen. ;-) Hij was geweldig! (filmpje)
In de namiddag tijd voor andere leeuwen. De portiers van Larnach Castle, het enige kasteel(tje) van NZ. Very scottisch en kitsch. Leuk!
En voor het slapengaan bleken mijn welpjes jonge leeuwen op de dansvloer (aka ons bed) te zijn. Beestig dagje!
